Rick Weers (30) werkt sinds november 2023 bij het Welcome Team Schiphol. Als vrijwilliger helpt hij passagiers in de vertrekhallen, aankomsthallen en lounges met uiteenlopende vragen over hun reisproces. “Mensen kunnen helpen geeft mij voldoening”, vertelt Rick.
Rick werkt op dit moment drie uur per week, op de dinsdag. Die uren wil hij graag uitbreiden; uiteindelijk ook naar meer dagen. Door een ernstig ongeluk zes jaar geleden liep hij niet aangeboren hersenletsel (NAH) op. Hierdoor is hij linkszijdig verlamd en heeft hij in beide ogen een dode hoek aan de linkerkant. Wat is er gebeurd?
Dronken scooterrijder
“In de nacht van 4 op 5 november 2017 liep ik met een vriend op straat. Na de verjaardag van een gezamenlijke vriend, waren we nog wat wezen drinken in de kroeg. Onderweg naar huis stonden we op een gegeven moment stil op de stoep en werden we uit het niets aangereden. Door een dronken scooterrijder bleek later. Ik werd met de zijkant van mijn hoofd tegen de straat gesmeten. Mijn vriend smakte vol met zijn gezicht op het asfalt. Gelukkig is hij er redelijk goed vanaf gekomen. Wel is hij veel tanden verloren en ervaart hij nog dagelijks pijn bij het eten. Zelf ben ik die nacht zwaargewond naar het VU in Amsterdam afgevoerd en heb ik daarna een maand in coma gelegen. Toen ik bijkwam moest ik alles opnieuw leren: praten, eten, lopen en zelfstandig worden. Bovendien heb ik in de herstelperiode 12 operaties moeten ondergaan.”
Werken op Schiphol
Inmiddels kan Rick gelukkig weer een heleboel wel. Hij is niet aan een rolstoel gekluisterd; zijn grootste angst na het ongeluk. Maar hij moet nadenken over elke beweging die hij maakt. Tijdens zijn werk is hij trager dan hij zou willen en zijn prikkelgevoeligheid maakt hem sneller vermoeid. Zijn eenzijdige verlamming zit hem in de weg en na langdurig staan moet hij even een rondje lopen. Gelukkig kan dat in zijn huidige werk. Van collega’s ervaart hij begrip en zijn buddy Peter begeleidt en steunt Rick op de werkvloer: “Samen slepen we hem er wel doorheen”.
Rick werkte al eerder op Schiphol. “Vijf jaar in de beveiliging, voor I-SEC, in verschillende functies. Ik had het er naar mijn zin, maar werd op een gegeven moment door een vriend geattendeerd op een vacature in het Spaarne Gasthuis, waar hij zelf ook werkte. Dat leek me wel wat. Ik solliciteerde en werd aangenomen op de Centrale Sterilisatie Afdeling (CSA), waar medische instrumenten worden gesteriliseerd. Maar drie maanden later kreeg ik dat ongeluk. Het was de bedoeling dat ik een opleiding zou gaan volgen voor deze functie, maar daar is helaas niets van terecht gekomen.”
Positief
Als je Rick vraagt wie hem er in zijn periode van herstel het meest doorheen gesleept hebben, antwoordt hij zonder te hoeven nadenken: “Mijn ouders, mijn vrienden en mijn psycholoog.” En dat is nog steeds zo. Al kan hij niet alles meer doen wat zijn vrienden doen en niet alle gesprekken volgen. Ondanks zijn enorme positiviteit en doorzettingsvermogen, ondanks zijn dankbaarheid voor alles wat hij wel kan, is er ook altijd het verdriet over wat hij niet meer kan. Over het leven wat hij had kunnen hebben en niet meer heeft.
Boek
“Mensen zeiden na het ongeluk vaak: ‘Je kan wel een boek schrijven over wat jou is overkomen!’ Dus toen dacht ik: waarom ook eigenlijk niet? Het boekje heet Fighter, naar de tatoeage op mijn rechterarm. Daar staat: Fighter 3%. Ik ben een vechter en ik had na het ongeluk een overlevingskans van slechts 3%. Maar kijk waar ik nu sta!”
Interesse in het boekje van Rick? Stuur hem dan een mailtje via rickdegraaff@hotmail.com. Het boekje kost €14,00 inclusief verzendkosten.
Fotografie: Natasja Wagner
